Zoals bekend, vang ik kittens op en deze zijn allemaal schattig. Helaas kan ik niet alles zelf houden en zijn de adoptanten er heel blij mee, maar soms loopt er een beauty tussen.
Onze beauty is Pippi, ze is bij ons komen binnenwandelen als kleine pluizenbol van 5 weken, rood/wit, lange haartjes, wie kan daar nu weerstand aan bieden. Ik niet in ieder geval. Ze had ook nog twee zussen, een cyperse- en een lapjespluizebol. Na lang twijfelen tussen lapjespluis en rode pluis zijn we voor rode pluiis gegaan en hebben haar Pippi genoemd, omdat ze roodharig is. Pippi is nu bijna 3 jaar en nog steeds een beauty om te zien maar.... erg schuw. Nou ja, schuw is het woord niet maar schrikkerig. Ze is altijd in de kamer aanwezig en komt altijd kijken als er bezoek is en laat zich daar ook lekker door aaien, maar de bel hoeft maar te gaan, of de telefoon, of mevrouw verschiet ervan en begint te rennen. Jammer genoeg heb ik dat er niet uit gekregen. Pippi is ook helemaal geen schootkat, ze is meer een mooie aanwezigheidskat. Achteraf heb ik me teveel laten leiden door haar mooie uiterlijk, dan door haar fijne karakter. Deze dame is vrij gauw boos en is dan niet te beroerd om de haar bekende gereedschappen, zoals tanden en nagels, te gebruiken.
Maar als deze dame heeft bedacht dat ze iets of iemand nodig heeft, zet ze haar allerliefste miauwtje op. dat werkt tot nu toe altijd.
Pippi was een kat die ik hier echt niet binnen kon houden en het plezier straalde van haar af toen ze echt naar buiten mocht, eerst aan een tuigje aan de lijn in de tuin en nu los. Het enige uitstapje wat ze maakt, is naar de vijver van de buren. Verder weg durft ze niet.
Pippi ziet Mazzel echt als haar grote voorbeeld, tot ergernis van Mazzel, ze loopt hem achterna en heeft van hem wat kunsten, zoals schutting beklimmen, afgekeken. Ze heeft hier wel een eigen draai aan gegeven door als ze van de schutting af gaat, zich eerst te draaien en dan achterstevoren naar beneden te klauteren, in plaats om, zoals al de anderen doen, van de schutting af te springen. Dat gaat zelfs in een behoorlijk tempo. Wat ook in een rap tempo bij deze dame gaat is traplopen, ze is echt zo beneden.
Pippi pluizenbol heeft haar uit haar oortjes en tussen haar tenen en die teenharen zijn niet altijd even makkelijk. Als ze bijvoorbeeld achter haar favoriete speeltje, het lampje van de lasermuis, aan gaat, kan ze op de gladde vloer niet zomaar stoppen en glijdt ze zo de kamer door. Zou handig zijn als je er vloerdoekjes onder kon doen, was meteen de vloer gedaan. Een van haar zusjes heette later Swiffer, genoemd naar de vloerwisser.
Pippi vindt de opvangkittens helemaal gezellig maar ze wassen, nee, dat doet ze niet meer. Een van de kleintjes had ooit eens gepoept en zij liet haar moederinstinct spreken door het kitten schoon te likken. Je had dat koppie moeten zien van yek, wat is dit voor smerigs. Nu komt ze ze een wasbeurt op hun koppie geven, een echt kattenwasje dus. Als de kittens een week of acht zijn, dan is Pippi lekker met ze aan het spelen maar de kittens bij haar laten slapen is een stap te ver.
Pippi is een heerlijke onafhankelijke kat, die dondersgoed kan vertellen wat wel en niet haar bedoeling is. Buiten is ze helemaal in haar element; de straatmadelief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten