Heel wat jaartjes geleden (1995) kochten we onze eerste twee katten. Eentje ervan was voor mijn dochter, Jacqueline, die toen 9 jaar werd. Die was al jaren stiekum verliefd op Loesje, de kat van oma, maar ja die woont nogal uit de buurt dus zomaar Loes knuffelen was er niet bij.
Nu hadden we een klein probleempje, Jacqueline is half april jarig en dan liggen de kittens niet voor het oprapen, sterker nog, er was toen niet aan te komen. Nog zie ik dat koppie op bed voor me, ze kreeg een kattenbak, gevuld met allerllei kattenspullen en een speelgoedkat en uiteraard de belofte dat we snel op zoek zouden gaan naar een katje. Er was op haar gezicht zowel blijdschap te zien over het feit dat ze een eigen katje kreeg, maar ook de diepe teleurstelling dat die er nog niet was. Dus gingen we maar aan de slag om katttenhuisjes te knutselen voor áls die kwam en elke dag verzon ze wel een andere naam, de een nog mooier dan de andere en opeens was er een telefoontje van oma dat er bij een dierenartsassistente 3 kittens waren en dat we mochten komen kijken. De drie kittens waren gevonden en bij de dierenarts binnen gebracht en zij had ze ter verzorging meegenomen naar huis.
Het was een nestje van 3 kittens, twee cypers met wit en een zwart/witte. Jacqueline kreeg een cypers/wit poesje in haar handen en was op slag verliefd op dit katje, deze moest het worden. Ze waren nog te jong om mee te gaan, dus we moesten nog even geduld hebben. Achteraf eigenlijk maar goed, want mijn man en ik hadden het erover dat het veel leuker zou zijn als ze met zijn tweetjes zouden zijn. Ik zou het andere katje kiezen en ik koos voor de zwart/witte dame.
Toen de kittens de entingen hadden gehad mochten ze mee en werden ze thuisbezorgd door opa en oma. Hier thuis was alles in opperste paraatheid gebracht, alles stond klaar; eten, drinken, speelgoed, een kattenspeelhuis en Jacqueline was niet meer te houden, ze ging steeds maar kijken of de auto van opa en oma er al aankwam. Even bellen kon niet, want van een mobiel hadden we toen nog niet gehoord.
Jacqueline noemde haar kat Moeska en de mijne heette eerst Daisy, maar ik vond Shenzy een leukere naam. Het was in de tijd dat de film van de Leeuwenkoning net uit kwam en Shenzy was de naam van de domste hyena.
Het was echt vermakelijk om te zien hoe deze twee wollebolletjes ons helemaal om hun pootjes wonden en niet alleen ons, maar ook onze Golden Retriever Dunya. Ze kwamen lekker bij de hond in de mand liggen, Shenzy zat zelfs aan de hondenkluiven te kluiven op dezelfde manier als Dunya dit deed. De twee poezendames hielden elkaar ook goed in de gaten. Had de een zich ergens verstopt, dan ging de ander voor de deur zitten miauwen zodat wij haar konden bevrijden. Ze konden ook goed samenwerken, had ik haring gehaald, werd er aan de deur gebeld en toen ik weer terugkwam in de keuken zaten de dames ieder aan een halve haring, de een gooide de verpakking op de grond, de ander haalde het lekkers eruit. Zo moesten we ook altijd de eierkoeken bewaken want die waren ook favoriet bij de dames.
Shenzy is 29 november 2011 overleden, ze is 16,5 jaar geworden en Moeska is hier lange tijd flink van slag door geweest. Moeska hoopt rond de verjaardag van Jacqueline de leeftijd van 18 poezenjaren te bereiken. Nog steeds is het Jacqueline's kat. Jammer genoeg kan Moeska niet bij Jacqueline wonen want haar vriend heeft een flinke kattenallergie. Maar gelukkig komt Jacqueline haar elke week even bezoeken en knuffelen. dierenartsbezoek gaat ze altijd mee en de verzorging zoals nagels knippen doet ze ook nog altijd. Moeska begint wat ouder te worden, gaat midden in de nacht heel hard miauwen, begrijpt niet alles meer en kan je af en toe met zo'n vragende blik aankijken. Zo van vrouwtje,, wat bedoel je nou. Inmiddels heeft Jacqueline internet afgespeurd en kwam ze met tabletten voor dementerende katten aan. Die krijgt Moeska nu en ze zit ween stuk beter in haar vel. De onrust en het nachtelijk miauwen is weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten